Ik heb nog nooit iemand gekend van uw leeftijd, die zo gemakkelijk vriendschap sloot als u. Uw zorgzame karakter, uw humor en uw liefde voor mens en dier zorgde ervoor dat u snel in ieders hart werd gesloten. We hebben wat afgelachen het laatste jaar in de Polder Résidence met uw gekkigheid. De liefde jegens uw kinderen en kleinkinderen spatte er van af. Zij liepen dan ook de deur plat. En dat is niet vreemd, want ik denk dat iedereen zo’n moeder en of oma wenst. Iemand die altijd een lach, een aai over je bol en een grapje uit haar hoed tovert. De ochtenden bij zoon Thomas op het strandpaviljoen. Hoogtepunten genoeg het afgelopen jaar. En ondanks dat u bijna de 92 jaar aantikte, genoot u nog van iedere dag . Koffie en een peuk, een zonnetje en lekker eten. Maar ja, een menselijk lichaam heeft geen eeuwig leven. Balen dat wij uw persoonlijkheid nu moeten missen, maar ontzettend dankbaar dat wij u hebben mogen leren kennen, uw positieve energie mochten ervaren. Heerlijk was het afgelopen jaar en het is ook daarom dat wij met een lach en een traan afscheid nemen.
Namens het zorgteam, de bewoners en de vrijwilligers,
Rust zacht allerliefste Jentien, uw auto staat op de parkeerplaats en de koffie zetten wij wel…
